Sidemen/Candidasa

maandag 24 februari,

In het oosten van Bali omringt door een prachtig heuvellandschap ligt het hooggelegen plaatsje Sidemen. Het draait hier, naast de omgeving, voornamelijk om rust . De rust van Sidemen voelt voor ons na de drukte van Canggu en Ubud aan als een verademing. Je vindt hier nog accommodaties die ver over de uitgestrekte rijstvelden uitkijken. Omdat dat een van de redenen is voor veel reizigers om naar Sidemen te komen, worden er steeds meer accommodaties bijgebouwd. Ook dit plaatsje zal, naar verwachting over een aantal jaren helemaal ontdekt zijn door toeristen. We zitten echt tussen de rijstvelden en de kokosbomen en in de verte zien we de berg Mount Agung liggen. Het is een actieve vulkaan die ook de hoogste berg is. Vanmorgen zijn we om 1100 uur de “taxi” ingestapt, het duurde weer even voordat we Ubud uit waren. Wanneer houd Ubud op? De chauffeur vertelt dat hij in de zomermaanden een uur nodig heeft om een beetje uit de stad te komen, het is nu al druk! Na ruim 1,5 uur bereiken we onze volgende plek “Villa Karma Loka”, net even buiten Sidemen. Nu dachten we daar “even” naar toe te lopen… nou dat gaat dus niet, veel te steil allemaal. De middag brengen we door op het balkon. Dit is denk ik wel het mooiste uitzicht ooit vanuit een kamer die we de afgelopen jaren geboekt hebben. Alsof je in de bioscoop zit en een groot beeld voor je hebt van rijstvelden. Wat gaan we hier doen? Morgen gaan we een paar uur op de scooter rondtoeren. We zijn ons er bewust van dat dit een bijzondere plek is met dit balkon en dit uitzicht, We voelen ons gelukkig en rijk. Het is hier heel kleinschalig, ik denk 10 huisjes. Voor ons, in het dal, rijden soms wat motors/scooters en dat is het wel. We eten wat in het restaurant, en gaan later lekker op het balkon zitten en genieten van het uitzicht. Ina snijdt nog een paar mangostans (die we uiteraard veel te duur hebben gekocht) open, en later laten we nog 2 drankjes brengen. Helaas geen cocktails, dit is een wijnglas met een soort jenever? arak? Niet iets voor een volgende keer. Ina regelt 3 kaarten via Greetz voor de familie thuis, en ook boeken we weer 2 nachten vooruit. We gaan naar de plaats Candidasa, nooit eerder van gehoord overigens. Op een site van de 10 mooiste stranden ligt er hiervan 1 op 4 kilometer afstand. Ook zitten we nog dicht bij andere plekken die we willen opzoeken per brommer. Ondertussen wordt er aan de deur geklopt, willen we hier eten vanavond? Zoja wat dan? dan kunnen ze het voorbereiden. Heerlijk allemaal zoals dat weer gaat. We eten op een mooie plek, rondom is het een open restaurantje met een paar tafels, in de duisternis zien we verder wat kleine lampjes branden van een dorpje. Het is stil en donker. De tjik tjaks laten zich binnen in ons huisje zien op zoek naar vliegjes, in de tuin en op ons dak horen we de gekko`s (op Sumatra hebben we wel apen op het dak gehad, dus dit valt mee). We zitten midden in de natuur. Het blijft een bijzonder land, vriendelijk, mooie natuur, afval langs de straten, kapotte straten, warm, regen, onweer, en afdingen, toon respect, blijf vriendelijk……...en laat je gaan, maak je geen zorgen en laat het over je heen komen. Zoals wij nu zo weer reizen weet je toch niet allemaal hoe het morgen gaat of waar we overmorgen weer slapen. en dat willen ook graag zou houden.

dinsdag 25 februari,

Het is zo warm vannacht, de ventilator aan het plafond draait maximaal maar die voel je amper, er is geen airco want dat is niet nodig omdat we veel hoger zitten stond ergens. We liggen in bed en luisteren naar tjik tjaks, blaffende honden en schrikken dan echt van een het luide geluid boven in het hoge plafond boven ons bed. Dat moet een gekko zijn. de klamboe houden we gesloten rondom ons bed en liggen lang wakker. De volgende ochtend zijn we ook vroeg wakker, brommers, honden, hanen, goedemorgen in Sidemen. Het ontbijt is heerlijk, het uitzicht geweldig, Wat een mooie plek is het hier. Om 10:30 uur hebben we afgesproken om met 2 motoren met gids hier een paar uur rond te rijden in de omgeving. Hadden we zelf niet wat kunnen huren voor 4 euro per dag voor een scooter? Misschien wel. Je rijd wel onverzekerd als je geen motor rijbewijs A hebt. Die heb ik wel maar niet mee, en ook geen internationaal rijbewijs. Wel zie je gewoon iedereen brommers huren en rijden hier op Bali. Wij hebben besloten om dat vandaag niet te doen. Voordeel van vandaag is dat we op geweldige plekken komen. Soms steil omhoog, dan weer flink naar beneden op kleine smalle wegen waar iedereen links rijd, gaten in de wegen zitten, honden oversteken...voor vandaag een goede keuze. Ook krijgen we onderweg veel informatie over de vele durians hier, de kruidnagelen, rijst, bloemen, noem maar op. Rond 13:00 uur zijn we terug, net voor de hevige regenbui. Het uitzicht is helemaal weg en het begint hard te waaien. Wij zitten droog aan ons bordje rijst. Verder luieren we wat vanmiddag. Zojuist hebben we weer een keuze gemaakt voor het avondeten om 1900, nu zitten we nog op het balkon van de kamer met een drankje en genieten weer van het uitzicht over de velden en rijstterrassen. Ga je een keer naar Bali, sla Sidemen dan niet over!

woensdag 26 februari,

Vanmorgen om half zeven gaat mijn telefoon, het is Margreet. het gaat niet goed met papa, erg zorgwekkend zoals ze het noemt. Hij is weer in het ziekenhuis opgenomen, nu wegens hartritmestoornissen. Op de nacht van dinsdag naar woensdag is het misgegaan, veel te lage bloeddruk, af en toe zwart voor de ogen en hij is een paar keer wegvallen. Hij wordt in het ziekenhuis behandelt met medicijnen en hij heeft veel pijn. Margreet heeft overleg gehad met een verpleegkundige en terug naar huis gaan is voor ons het beste. Via de ANWB alarmlijn geven we wat gegevens door en 2 uur later hebben we een bevestiging voor een KLM vlucht voor vanavond om 2100 uur via Singapore naar Amsterdam. Wat is dat makkelijk en goed geregeld! Ondertussen denken we nog hoe we het vandaag gaan aanpakken. We zitten tijdens het ontbijt te bedenken dat we toch eerst nog naar de kustplaats Candidasa gaan, hier zijn immers nog 2 nachten geboekt en dan kunnen we vanuit daar later op de dag naar het vliegveld gaan. Om 1130 checken we uit en nemen de auto naar Candidasa, een rit van 1,5 uur. Ondertussen spreken we met de taxichauffeur af dat zijn zoon ons om 1600 uur naar het vliegveld brengt. De kamer aan het strand ziet er weer mooi uit en we eten nog wat, douchen en maken de rugzakken klaar. Nu begint het pas binnen te komen dat we echt naar Nederland terug gaan. Ondertussen heb ik nog een videogesprek met Margreet. er is een uitwendige pacemaker via de lies geplaatst en is verder redelijk stabiel maar ze ziet hem echt achteruit gaan. Om 1830 uur checken we in op het vliegveld en op tijd vertrekken we naar huis. Onverwachts en zomaar een week eerder dan gepland. Bizar, afgelopen donderdag hebben we elkaar nog gesproken met een videogesprek toen was er verder niets aan de hand. Zo zie je maar weer. De afgelopen 7 weken waren heel vreemd, toch zag het er voor onze vakantie stabiel genoeg uit wat betreft de maagkanker. nu is het zijn hart wat fataal lijkt te worden.

donderdag 27 februari,

Om 0130 zitten we weer in de lucht na een tussenstop in Singapore. De eerste vlucht van Denpasar naar Singapore duurde 2 uur, nu maken we ons op voor een zit van bijna 13 uur. Aangekomen op Schiphol zijn we blij dat Marjolein ons op staat te wachten. we hadden al een aanbod van Joke en Herman om ons op te halen vanaf Hoorn of Schiphol, dit is natuurlijk ook wel mooi. Marjolein heeft ons gemist en heeft het ook wel moeilijk gehad de afgelopen dagen door haar opa. Waarom gaan haar ouders toch altijd zo ver en naar vreemde landen op vakantie?

Bedankt voor jullie reactie op onze site, en we hopen dat jullie op deze manier weer konden meereizen.

liefs,

Jelle en Ina

Canggu/Ubud

woensdag 19 februari,

Om 0430 zijn we beide wakker, geen wekker nodig dus, je ligt op een of andere wijze toch te wachten. De laatste spullen in de rugzak en we zijn er klaar voor. Dit jaar hebben we samen 23 kilo bij ons verdeeld over 2 rugzakken, vooral weinig kleren mee dit jaar. De shuttlebus staat klaar en om 0545 bereiken we het vliegveld. Het inchecken loopt (uiteraard) weer georganiseerd en het gaat heel snel, een half uur later zitten we al bij de gate te wachten. Waarom is het toch overal zo koud hier? In de trein, nu in deze wachtruimte bij de gate? Mensen zitten met jassen dicht, mutsen op en capuchons omhoog, Buiten is het nog geen 15 graden, hier binnen wellicht nog kouder. Om 0915 nemen we afscheid van Taiwan. Een unieke ervaring die we maar mooi hebben kunnen meemaken als “lange stopover“ naar Denpasar. Zoals eerder genoemd: het hele land is super schoon, alles is gepoetst en nergens zie je vuil. Wat dat betreft lijkt het totaal niet op China waar we eerder zijn geweest. het is geweldig goed reizen met de trein die rondom het eiland rijd, lokaal of met hogesnelheidstreinen. goedkoop is het land niet, vergelijkbaar met Nederland denk ik. de treinen en taxi`s zijn wel goedkoper. Alles is strikt geregeld en de mensen zijn beleefd, snel op je afstappen om een gesprek aan te gaan zullen ze niet doen. Taiwan? Zeker aan te bevelen. Een drukke volgebouwde westkust en een met kliffen en stranden minder drukke oostkust. In het midden...niets alleen bergen. Om 14:15 landen we op het Ngurah Rai airport na een vlucht van 5 uur. De laatste keer dat we hier waren was het een grote bouwput, nu een mooi vliegveld, ruim schoon en duidelijk. Ina heeft afgesproken met een familielid van een collega. Die zou met onze namen op een bordje langs de uitgang staan. Dus niet! Via whatsapp contact met Ina zegt hij dat hij “problemen” heeft. Dan nemen we zelf wel een taxi! Voor 20 euro en een uur later zijn we in Canggu bij “Exotica Villa Bali”, in Nederland via booking.com geboekt. De eerste indruk is anders dan de vorige keer in Denpasar, geordend, schoner en minder druk. Maar als we richting Canggu gaan en over gaan op de kleinere wegen dan zijn er geen verkeersregels meer. Brommers worstelen zich overal tussen, de smalle wegen staan vol, de stoep ligt open. Canggu is een kustplaats in het bestuurlijke gebied Badung in de gelijknamige provincie. De plaats is zo'n 8 km ten westen van het stadscentrum van Denpasar gelegen, en ligt zo'n 10 kilometer ten noorden van de badplaats Kuta. Het dorp telt 7088 inwoners. Canggu is een surfwalhalla, hipster paradijs, yoga hotspot, en een backpackers hemel om te feesten. Met een cocktail in de hand feesten we door tot diep in de nacht bij de beste beachclub aan het strand, hier horen wij helemaal thuis! En toen werden we s`nachts wakker van het onweer en besefte we dat we in ons huisje in een rustige zijstraat liggen te slapen en dat dit slechts een droom was……..  

donderdag 20 februari,

Een rustdag, dat is het vandaag. Ik zit buiten voor de deur met een beker koffie. Ina ontwaakt en langzaam komen we op gang. Wat een verandering die temperatuur hier, dat scheelt gewoon 15 graden. Het ontbijt is simpel maar goed genoeg. Internetten, lezen en koffiedrinken, meer doen we nog niet. Vanaf hier is het ongeveer 3 kwartier lopen naar het strand. De weg ernaar toe is krap en druk met auto`s en brommers. Onderweg eten we wat langs de weg. We merken wel dat de prijzen voor het eten en de drankjes hoog zijn in deze hippe gelegenheden langs de weg. Op het strand drinken we sinds jaren weer eens een koude kokosnoot, heerlijk. De plek hier aan het strand is geweldig als je wilt gaan surfen of les nemen daarin. De golven zijn hier groter dan op de rest van het eiland. Het strand zelf ziet er niet uit. heel kort met grijs zand, en vooral ongecontroleerd volgebouwd met clubs en andere tentjes. De muziek gaat aan, tijd voor ons om terug te gaan. Geweldige plek als je tot diep in de nacht door wil gaan, maar nu even niet. om niet het hele stuk terug te lopen tussen het verkeer op deze warme dag houden we een taxi aan om ons terug te brengen. Wij eten bij een warung vlakbij het huisje. Gisteren hebben we hier ook gegeten. Je schept zelf je bord vol met allerlei gerechten die staan uitgestald in een glazen kast en rekent af. 2 blikjes cola een 2 borden eten voor 5 euro, beter dan in die hippe tenten, daar reken je zo minimaal 20 euro af. Op de terugweg kopen we nog wat water en dat was het wel voor vandaag. Niet zo heel ingewikkeld vandaag maar wel lekker ontspannend. Verder hebben we bijna dagelijks contact met Margreet over het verloop van pap en mam.

vrijdag 21 februari

Wat slapen we hier! We gaan op tijd naar bed, zetten de airco aan, het is donker en helemaal stil . Voor mij is doorslapen tot 08:30 wel heel bijzonder, maar dat gebeurt hier wel. Thuis is 0530 bijna normaal om wakker te worden. Ik zet de waterkoker aan, pak een zakje Nescafe en ga lekker buiten zitten totdat Ina ook klaar staat om te gaan ontbijten. Wat zullen we hier straks weer op terugkijken als we weer “normaal” meedraaien in het dagelijkse leven thuis. Thuis hebben we het al eens over gehad om een cooking class te boeken als we in Indonesië zijn. De meeste beginnen om 800 uur al met een rondleiding op de markt en dan ga je daarna zelf je gerechten maken. Maar dat is te vroeg voor ons. Via “Cookly” boeken we voor zaterdagmiddag een cursus van 4 uur. Op deze site kun je wereldwijd in verschillende landen en plaatsen een cursus boeken, je rekent af met oa je visa kaart. Voor 4 uur van 16:00 tot 20:00 betalen we 54 US dollar en we worden opgehaald bij door ons opgegeven adres in Ubud. De straat zit vol met plekken waar je kunt eten, daar hoef je hier in Canggu niet ver voor te zoeken. Vanavond hebben we hier vlakbij weer een hele leuke plek gevonden. Vanaf de weg zag het er niet geweldig uit maar eenmaal binnen is het weer een hele leuke en drukke plek. Morgen gaan we verder naar Ubud, Canggu hebben we wel gezien. Dit is niet een plek om terug te gaan, gewoon te druk. Wel hebben we hier een prachtige plek geboekt en heerlijk gegeten en gerelaxt. Nu net om 21:00 hadden we een video gesprek met Margreet en mijn ouders, ook wel even leuk om je ouders te spreken in deze roerige tijd. Bovenaan bij dit bericht tik ik vrijdag 21 februari in, we dachten dat we overmorgen de cooking class hadden, nu blijkt dat morgen te zijn….we missen een dag.

zaterdag 22 februari,

Vandaag gaan we weer op pad naar de volgende bestemming, Ubud. Na het ontbijt regelen vanuit de receptie een taxi naar Ubud, dit kost ruim een uur en 350.000 roepies. Het blijft tot aan Ubud zo vreselijk druk op de weg. De weg is smal, vol brommers, auto`s en vrachtwagens. Ik denk dat de gemiddelde snelheid niet boven de 50 kilometer per uur uitkomt. Wordt het dan nooit minder druk op Bali? Eenmaal in Ubud zien we wat bekende plekken zoals het Monkey Forrest waar we al eens eerder zijn geweest. Maar of het toen ook allemaal zo druk was? We kunnen het ons niet zo herinneren. Yuni`s house, waar we 2 nachten geboekt hebben, ligt in het centrum bij de “?raditionele markt”. De kamer is goed maar geen topper, kosten deze keer.... 25 euro per nacht. Omdat we een cooking class hebben geboekt laten we de kamer voor wat het is en gaan de straat op om wat te eten. Daarna worden we om 15:00 uur opgepikt voor de Ubad-Ubud-Bali cooking class. Dat wordt later door problemen met het verkeer op de weg. Je boekt toch met je visa wat dus hoop je ook wel dat er iemand komt. Even voor half vier komt er iemand aan die ons meeneemt naar de rand van Ubud naar de compound van zijn familie. Dat is een aantal jaren helemaal gerestaureerd en ziet er prachtig uit. Zowel s`morgens als in de middag worden hier lessen gegeven, vanmiddag zijn wij maar met z'n tweeën. Soms zijn het er wel 60 over verschillende keukens. We krijgen veel informatie over het leven in een compound, wie er voor de ouders zorgt, de feestdagen, crematies enz. Alle gebruikte ingrediënten worden uitgelegd, alles vers, en soms zijn er producten die wij nog niet goed genoeg kennen. Negen gerechten staan er op het programma vanmiddag. 1 de gele basissaus, 2 heldere champignonsoep met jonge kokosnoot, 3 gemalen kip op bamboestok, 4 gestoomde tonijn in bananenblad, 5 gefrituurde tofu en tempeh in zoete sojasaus, 6 stew chicken, 7 gado-gado in pindasaus, 8 Balinese groente salade en 9 als dessert zwarte en witte kleefrijst pudding. Dat kunnen wij nu zonder problemen even in elkaar zetten! Het ontvangen receptenboekje gaat mee naar huis en wij hebben een hele leuke middag gehad, echt een aanrader om dit te doen als je van koken houd ( Ina dus). We sluiten de dag af met een lekkere cocktail, ergeren ons aan de slechte wifi op de kamer en gaan slapen.

zondag 23 februari,

Vandaag zijn er geen plannen gemaakt. De airco in de kamer is niet top, dus het was vannacht erg warm om te slapen, daarom waren we vaker wakker. Na het ontbijt drinken we koffie voor de kamer. Ik zit nog met de gedachten om hier weg te gaan, het is niet helemaal mijn kamer. Maar ina is er duidelijker in, we blijven gewoon hier. Te snel ga je vergelijken met voorgaande (luxere) hotelkamers. Vaak was dat rond de 75 euro. Voor Taiwan gemiddeld, voor Bali inmiddels ook? Ja, en als je dan een kamer boekt voor 25 euro wil je eigenlijk wel hetzelfde, maar dat lukt natuurlijk niet. Dan wordt gevraagd of we morgen nog vervoer nodig hebben. Ja, dat hebben we nog niet geregeld, morgen willen we naar Sidemen. “Hoe lang is het rijden en wat kost het?”. Er wordt even overlegd tussen de twee mannen…”550.000” (36 euro) is het antwoord. “Nou, dat is geen goed plan, veel te duur”. Ik zeg dat we gisteren ruim een uur heb gereden van Canggu naar Ubud voor 350.000 (24 euro). Vorig jaar in Iran zaten we de hele dag in een lange afstandsbus met z'n tweeën met gratis drinken en een fruitpakket voor 6 euro! Weer is er overleg, voor 350.00 gaat hij akkoord. Zo zie je maar, je betaald zo snel veel te veel hier. We zitten niet voor niets in een kamer voor maar 25 euro per nacht! In de middag pinnen we wat geld en lopen een rondje over de markt en Monkey Forrest street. Vooral deze laatste straat is wat rustiger. we herkennen de straat van een vorige vakantie, toen bleven we maar liefst 5 dagen hier. We bestellen de cocktails, blijven hangen op een terras en zo gaat de zondagmiddag voorbij. Als we vanavond weer op een leuke plek zitten te eten was het toch weer leuk om even in Ubud te zijn. Gisteren bij aankomst was het zo onwijs druk overal, nu hebben we van Ubud ook de leukere kanten weer gezien de afgelopen 2 dagen. Morgen gaan we met de taxi naar Sidemen road.

Hualien

vrijdag 14 februari,

Na het ontbijt zijn de rugzakken weer ingepakt. Dit was Taipei tot zover. Buiten het hotel houden we een taxi aan die ons naar main station brengt. Het is ruim na 11 uur en we willen beslist niet haasten om het juiste perron te vinden als we een ticket hebben. Het is even zoeken naar de juiste plek, We moeten naar de TRA, de lokale trein ipv hogesnelheidstrein. voor 440 pp (15 euro) hebben we 2 tickets naar Hualien. Vertrek 11:52, aankomst 15:10. Op zoek naar het juiste perron dus, ook staat op de ticket  het wagonnummer 8 en stoelnummer 37 en 39.. Op het juiste perron staat dan weer precies op de grond waar wagon 8 stopt. Dit is Taiwan niets kan/mag fout gaan. Een schone trein met veel ruimte en comfortabele stoelen, en precies op de geplande tijd staan we op het perron van de stad Hualien. 

Hualien is de grootste stad aan de oostkust van Taiwan en telt ruim 110.000 inwoners. De regio rondom Hualien kenmerkt zich door hoge bergen, ruige kliffen en diepe kloven. De rit naar de stad toe is dan ook heel bijzonder en met mooie uitzichten. 

We hebben afgelopen woensdagavond 3 nachten gereserveerd in hotel Azure, midden in de stad en op loopafstand van de nachtmarkt. Thuis was er al een selectie gemaakt van een paar hotels, deze stond bovenop het lijstje. En we hebben weer een raam waardoor we mooi op een kruispunt kijken. Kortom weer een heerlijke kamer. Ook deze stad is brandschoon, 

Nergens ligt er maar iets van vuil.  Eten doen we vanavond op de nachtmarkt. We kiezen voor wat rijst en noedels met verschillende gerechten die we niet kennen, en waarvan we dus ook niet helemaal weten wat het is,,,,,Morgen kijken we of we wat kunnen regelen om vervoer te hebben naar Taroko, het toeristische hoogtepunt van deze regio.

zaterdag 15 februari,

Na het ontbijt hebben we een “tour” geregeld. Wij met z`n tweeën in een taxi voor 4 uur naar  Taroko. Communiceren met de chauffeur gebeurt via een vertaal app op de telefoon, hij spreekt in, wij horen en lezen het in het Engels. Wij typen in op onze telefoon en vertalen in het Mandarijn. Gaat prima, maar het worden geen hele gesprekken. 

Deze indrukwekkende kloof wordt vaak vergeleken met de Grand Canyon in de Verenigde Staten. De Taroko kloof heeft een lengte van 20 kilometer en is gevormd door de Liwu-rivier die in de afgelopen miljoenen jaren de bergwanden heeft uitgeslepen. De weg door de Taroko kloof gaat langs watervallen, grotten, rotsen, tunnels, rivieren, hangbruggen en uitzichtpunten. Wij rijden eerst naar de kliffen langs de kust, eten daarna beef noodle soup, en gaan dan terug naar Swallow Grotto, Cuhmi bridge, Tianxiang, Tunnel of nine turns, Buluowan en als laatste de mooiste tempel van de Taroko Gorge: Eternal Spring Shrine.

Heb je ooit een tempel gezien waar een waterval uit lijkt te stromen? Dit is het geval bij de Eternal Spring Shrine in het Taroko National Park. De tempel steekt kleurig af tegen de groene en marmeren achtergrond van de rotsen. De andere benaming voor deze tempel is “Changchun Shrine” en de tempel werd gebouwd in 1958 omdat er tijdens een bouwproject honderden werkers zijn gestorven. Beneden de tempel zie je de Liwu River stromen. Een prachtige gebied.

Om 1500 uur zijn we weer terug bij het hotel. Dan volgt een kort loopje door de stad, even wat drinken, en dan sushi eten. Het is een populaire plek want buiten trekken we een nummertje en wachten we op een bankje om naar binnen te mogen. Later op de hotelkamer maken we wat nieuws mee. Het hele hotel gebouw slingert heel langzaam en sloom, de telefoon geeft gelijk een amber alert, en het alarm van het hotel gaat af, een aardbeving? Wij de gang op, dan weer terug om snel de kleine rugzakken met pasjes en paspoorten te pakken en weer de gang op. Er staan al andere hotelgasten maar niemand maakt zich echt druk. “Niets aan de hand” zeggen de buren….Later volgt er nog een tweede beweging. De verkeerslichten op het kruispunt zien we heen en weer slingeren, en dan is het rustig. Een internetsite geeft alle informatie: een schok op 12 kilometer diepte in zee vlak voor de kust van Hualien met een magnitude van 5.1. We moeten er echt even van bijkomen van deze ervaring. Met al onze reiservaring in risico gebieden in Azië moest dit er vast eens van komen,

zondag 16 februari,

Ook vannacht bewoog de hotelkamer weer even rond 0300, gelukkig bleef het daarna rustig. Het heeft toch wel wat impact gehad afgelopen dag/nacht. Verder zoeken leert, dat het hier  ongeveer 22 x per jaar gebeurt met een kracht tussen 5 en 6. Wat minder vaak( ongeveer 3 x per jaar) is deze tussen de 6 en 7. Vooral in 2018 is er behoorlijk schade geweest in deze regio. Na het ontbijt zitten we nog een tijdje rustig op de kamer en drinken koffie. Het is zwaar bewolkt buiten en er staat een stevige wind, net als vandaag in Nederland dus….Om er even uit te zijn lopen we naar Pine Garden hier ongeveer 1 kilometer vandaan. Dit mooie complex is een voormalig commando post van de Japanners gedurende de tweede wereldoorlog. Het is gebouwd in 1943, het was ook de plek waar kamikaze piloten werden gezegend en wijn dronken op de laatste avond voor hun missie. Terug in het hotel krijgen we hulp om treintickets te kopen voor morgen naar Taipei. Het wordt allemaal keurig uitgeprint. Om het af te maken loop ik naar de overkant naar de Family Store (een soort seven eleven) om te betalen en de echte tickets met gereserveerde stoelen te krijgen. Morgen om 1100 uur gaan we richting station. Ina heeft ondertussen een hotel uitgezocht voor morgenavond in de wijk Ximending van Taipei. Er is geen puf meer in de stad in te gaan om wat te gaan eten.  McDonald`s zit hier aan de overkant, dus…..Hualien was de moeite waard om te bezoeken, Taroko is de belangrijkste plek hier, de stad is leuk voor een dag, verder is hier niet zo veel meer te doen. Taiwan is niet echt op toerisme ingesteld, daar hebben ze trouwens hun best ook nog niet zo voor gedaan. 

maandag 17 februari,

Terug in Taipei! na het ontbijt hebben we de rugzakken weer ingepakt. Om 1100 uur met de taxi naar het station gegaan en daar rustig het juiste perron opgezocht. De terugreis naar Taipei duurde nu maar 2 uur en 10 minuten omdat we ditmaal de snelle trein hadden. Het is zwaarbewolkt en niet warmer dan 11 graden vandaag… tijd om naar Bali te gaan! in Taipei main station weten we feilloos de weg naar de juiste metro te vinden. We hebben een kamer in het hotel Midtown Richardson. een enorm hotel naast het metrostation Ximending. Wij hebben een simpele kamer voor 48 euro zonder ontbijt. De wijk is een heel stuk autovrij , het is druk. dure kleding, tassen, schoenen, fast food en sieraden dat vindt je vooral in deze wijk. Het is geen wijk voor koopjes, alleen maar dure merken hier! We eten hier nog wat en zijn vanavond op tijd op de kamer. morgen nog even naar 2/28 Peace Park een rondje lopen en dan richting het vliegveld. Dit park ligt in het centrum en is ter nagedachtenis van de slachtoffers van het 28-02 incident. Ina heeft vanavond weer contact met onze “ophaal chauffeur” van het vliegveld van Denpasar. Hij kijkt er naar uit om ons te ontmoeten. 

dinsdag 18 februari,

We betalen bij de receptie voor het ontbijt van vanmorgen. Het is zo'n groot hotel, het ontbijt is uitgebreid, maar het mist toch wat. Alles voelt koud en kil aan, geen sfeer, desondanks was de locatie geweldig zo naast het metrostation. Het is leuk om even door het park te lopen, altijd bijzonder zo'n groot stuk groen in de binnenstad. We eten nog wat in een restaurant. Taiwan… iedereen eet gewoon de hele dag door, overal zie je mensen eten. Veel koffie huisjes ook, voor take away of om binnen te zitten. Overal staan grote koffiemachine`s en die maken allerlei heerlijke soorten koffie. De rugzakken halen we op in het hotel en duiken de metro in richting main station 1 halte verder. Vanuit hier gaan we op zoek naar de MRT trein richting Taoyuan airport. Het is een flink stuk lopen door het station. Na 45 minuten bereiken we het vliegveld bij terminal 1. Er is 1 nacht geboekt bij het TY motel vlakbij het vliegveld in het Dayuan district omdat we morgen om 0600 op het vliegveld willen zijn. Om 0530 hebben we een shuttle bus afgesproken om daar heen te gaan. Het is geen geweldige wijk hier, maar waar we slapen is wel weer apart. Het is een motel… een straatje met allemaal auto garageboxen. Vanuit hier ga je de kamer binnen, het is groot, veel gekleurde led verlichting, een ligbad in hartjes vorm, en een immens tv scherm voor je bed. Het is schoon, apart en dus wel leuk voor een avond. Eten doen we aan de overkant bij 7 eleven, hoe diep zijn we gezakt? Een paar doosjes sushi, wat water en een busje chips. Vanavond vroeg naar bed!

Amsterdam- Taipei

maandag 10 februari,

Het is 14.22 uur, inmiddels 3 uur onderweg. Time to destination nog 8.59 uur, en distance to destination nog 7774 kilometer volgens het scherm. Zaterdag zijn we volop thuis bezig geweest. In de ochtend de rugzakken ingepakt, al ging dat wel heel snel. Veel stond al klaar en het lijkt maar heel weinig dit jaar. In de middag naar het 60 jarig huwelijksfeest van oom Wim en tante Bets (goed geregeld hoor!) en later in de middag naar t‘ Zand waar we bij Martin en Marjolein eten. Om er maar vast in te komen halen we Chinees. Zondagmorgen hadden we nog alle tijd over, geen haast meer. Joke en Herman brengen ons naar Hoorn vanwaar we de sprinter van 1510 uur nemen naar Schiphol, Het is koud en het stormt. We besluiten een andere trein eerder naar Sloterdijk te nemen, dan kijken we daar wel verder. Door de storm en de uitval van intercity’s is het ongekend druk in de trein. We proppen ons met de rugzakken op de rug in het gangpad van de eerste klas waar nog wat ruimte over is. Twee haltes verder stappen we uit op Schiphol en pakken de shuttle bus naar het vd Valk hotel. We slapen in een heel nieuw gedeelte in een ‘ i am superieur’ room. Vast een nieuw concept, simpel, schoon en oranje accenten. echt een aanrader. Een boeking via vd valk geeft korting en bovendien nog twee gratis drankjes, totale kosten 52 euro! In de bar nemen we een drankje en later eten we nog wat. De eerste reisdag hebben we gehad. De wekker voor maandagmorgen staat op 0615 uur maar we zijn al wakker. Met de shuttle bus van 0720 zijn we snel op Schiphol. en bovendien in 20 minuten door alle controles. Boarding tijd is 1020, We drinken koffie en eten een van thuis gebrachte krentenbol op, klaar om te gaan vliegen met China Airlines. om 1130 hangen we in de lucht voor een vlucht van 11 uur en 45 minuten. viel dat mee? ik zag er tegenop maar het ging goed, geen overdreven zware benen. de verzorging is boven verwachting, 2 x een warme maaltijd, snacks, koekjes, drank, een sandwich en een ijsje toe, geweldig!

dinsdag 11 februari,

Om 0615 plaatselijke tijd staan we weer aan de grond. Na de gebruikelijke controles pakken we de rugzakken op en wisselen 250 euro om in Taiwanese dollars. Thuis hadden we besloten om niet met de taxi (dat kan goedkoper...) de stad in te gaan maar met de bus. Dus wij op zoek naar een ticket. Voor 3 euro pp rijden we in ruim een uur naar het centrum. “Welcome in Taiwan” zegt een reiziger in de bus. Met de app “maps.me “ volgen we op de telefoon waar we er uit moeten, wel spannend toch? Na een kleine 300 meter lopen komen we bij het Green World Mai hotel uit. helaas kunnen we pas om 1500 uur op de kamer, het is nu pas 0900…..Onderhandelen helpt niet, dan maar een ontbijt hier wat nog wel lukt. Om dan maar gelijk te stad te verkennen, we moeten toch wat, pakken we de taxi naar de Longshan tempel.

De Longshan-tempel

Dit is een van de populairste trekpleisters in Taipei. De tempel werd oorspronkelijk gebouwd in 1738 en gewijd aan de boeddhistische godin van de genade. In de moderne tempel, gebouwd aan het begin van de 20e eeuw, zijn elementen opgenomen uit het boeddhisme en Taoïsme. Je komt de tempel binnen via drie achtereenvolgende gedecoreerde poorten die leiden naar een binnenplaats met oude stenen die ooit als ballast werden gebruikt op de schepen die destijds de immigranten naar de stad brachten. Longshan is een multireligieuze tempel, wat het enorme aantal goden en godheden verklaart. Via de gebedsruimte in de voorruimte kom je in de hoofdruimte, waar je oog in oog komt te staan met de voornaamste god van de tempel, Guanyin, en twee bodhisattvas: Manjusri en Samantabhadra. Rond de bodhisattvas bevinden zich 18 wachters, Arhans genoemd. In totaal tref je 165 godheden aan. Een groot aantal ervan werd hier gebracht zodat ze goed bewaard bleven tijdens de turbulente periode aan het begin van de 20e eeuw in het land. Longshan is een actieve tempel waar dagelijks religieuze activiteiten plaatsvinden. Het hele jaar door worden diverse festivals gehouden, met name op de 1e en 15e dag van elke maand van de maankalender.

De eerste indruk van Taipei is boven verwachting. Geen chaotisch verkeer, het is schoon met veel groen in de straten. De dagboeken schrijven houden we bij in Hostel 103. We zijn blijkbaar leuke klanten vandaag, naast de bestelde koffie krijgen we gratis hazelnootpuree en matcha taart (een theesoort). Helemaal top! Binnen 24 uur van Amsterdam rondlopen in Taipei, het kan echt. We vallen bijna om van de slaap…..In de straat bij het hotel “gaan we uit eten”...de open keukens staan aan de straatkant, achterin kun je een tafel zoeken. binnen 2 minuten staat het op tafel. alles bij elkaar 9 euro.

woensdag 12 februari,

Dat was een lange nacht...gisteravond zijn we om 2000 uur gaan slapen en allebei zijn we veel wakker geweest. De kamer is compleet, netjes en zeker niet verkeerd, we missen alleen het daglicht, maar dat is vaker in Taiwan. Bij de 7-11 winkel op de hoek kopen we een “easy card”, een openbaar vervoer pasje waar we 200 dollar (7 euro) opzetten. Hiermee kunnen we dan makkelijk de metro in de stad gebruiken. We zitten op loopafstand van het Zhongshan station. Vanaf hier gaan we naar het Chiang Kai-Shek Memorial hall.

Chiang Kai Shek Memorial

Dit is zo’n plek waar je wilt zijn geweest als je in Taipei bent. Het is een gigantisch plein waarop je enorme tempels vindt, groene tuinen en natuurlijk is er de tombe waar Chiang Kai Shek ligt. Het plein doet je al gauw aan China denken, helemaal als je naar boven bent gegaan bij de tombe en vanaf het balkon over het geheel uitkijkt, dan doet het een beetje denken aan het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing. De Herdenkingshal van Chiang Kai-shek is een nationaal monument ter nagedachtenis van Chiang Kai-shek, voormalig president van de Republiek China (Taiwan). Het gebouw is rechthoekig met witte muren. Het dak is blauw en achthoekig, in Azië wordt het getal acht geassocieerd met overvloed en geluk. Het blauw en wit komen ook terug in de vlag van de Kwomintang en Taiwan. Twee witte trappen met elk 89 treden, gelijk aan de leeftijd die Chiang heeft bereikt, leiden naar de hoofdingang. Het gebouw heeft een oppervlakte van 15.000 m² en is zo’n 70 meter hoog. Op de begane grond zit een bibliotheek en een museum over het leven van Chiang Kai-shek en de geschiedenis van Taiwan. Op het bovenste niveau is een grote hal met daarin een groot standbeeld van Chiang. Het beeld staat met het gezicht gericht naar het westen, naar het vasteland van China. Bovenaan de trap wordt ik nog even extra gecontroleerd. Bij de ingang staat een camera die van iedereen de lichaamstemperatuur meet. De tweede meting of ik koorts heb is goed. Corona virus controle dus. Leuk is dat we net de wisseling van de wacht zien, weer hebben we er een bijzondere plek waar we op terug kunnen kijken.

De dumplings van Din Tai Fung

Vanuit hetzelfde metro station gaan we door naar Taipei 101. Op de laagste etage van de 101 Tower vind je Din Tai Fung. Wie van Aziatisch of specifiek Taiwanees eten houdt, moet hier zijn geweest. Je kan namelijk ook een hapje afhalen als je honger hebt en vervolgens buiten op de trappen je ster-waardige dumplings opeten. Din Tai Fung staat over de hele wereld namelijk bekend als het beste xiaolongbao (dumpling) restaurant en een vestiging in China heeft voor hun creaties zelfs een Michelinster ontvangen. Bij de ingang zijn er op dit moment geen wachtrijen zoals in de boeken beschreven is. Bij de tafel mogen de rugzakjes in een zak aan een rek bij tafel en er wordt een doek overgelegd. Vast voor het zicht… later zien we dat ook de jassen die over de stoelen hangen zijn bedekt. Wanneer je het woord Michelinster hoort, denk je waarschijnlijk meteen aan torenhoge prijzen, maar de prijs valt heel erg mee. voor 2 x 5 dumplings en een beef noodle soep betalen we 560 dollar. Achter (smetteloze) glazen ramen zie je daar tientallen koks druk in de weer met het maken van de lekkerste hapjes. Een hele leuke plek dus om dit mee te maken. Taiwan is een land waar alles super strak is georganiseerd. Bij de metro staan we keurig tussen de lijntjes op de grond te wachten, niemand dringt voor. Alles in dit land lijkt zo vreselijk schoon. De wegen in de stad zijn smetteloos, alle toiletten (zelfs de openbare), ramen in winkels en restaurants, bussen en metro, geen troep en niets beschadigd. Wat dat betreft denk je meer aan Singapore dan aan China, dit hadden we hier niet zo verwacht.

Taipei 101.

De absolute eyecatcher van de hoofdstad Taipei. Taipei 101 is op 31 december 2004 geopend na zes jaar bouwen. Met een hoogte van 509 meter was het tot 2010 het grootste gebouw ter wereld. Nu is dit record overgenomen door de Dubai Tower. Taipei 101 heeft, zoals de naam al doet vermoeden, 101 verdiepingen. Op de eerste vier verdiepingen zijn kledingwinkels gevestigd, er bevinden zich kantoren op de verdiepingen 7-84, restaurants op de verdiepingen 86-88 en observatie dekken op verdieping 89, 91 en 101. In slechts 37 seconden ( dat is 600 meter per minuut) brengt een lift ons van de 5e naar de 89e verdieping. Speciaal is de 'damper' (87-92e verdieping). Deze grote, bal zorgt voor weerstand bij aardbevingen en stormen. De bal weegt 660 ton en kan zo'n anderhalve meter bewegen. het is een strak georganiseerde show die we doorlopen. veel mensen die er op letten dat je niet iets verkeerd kan doen. de verplichte looproute leid door allerlei hele dure winkels. De tickets om boven te komen kosten 20 euro pp. maar het was het allemaal wel waard. Terug naar huis. We snappen het systeem van de metro helemaal. Alleen ons Chinees lijkt het nu af te weten. Bij het uitstappen lijkt het alsof het metro station anders is gespeld zeg ik tegen Ina. Ook zijn we erachter dat er 7 uitgangen zijn, welke was het ook alweer? Vragen dus, we komen er zelf niet uit. Maar er wordt ons verteld dat we nummer 5 moeten aanhouden. Buiten komen we er achter dat we de blauwe lijn hebben genomen ipv de rode. Zhongshan en Zhongxiao leek teveel op elkaar. dan maar een stukje met de taxi terug, wat maakt het uit. Het weer vandaag: 27 graden met een beetje bewolking….

Eten bij de buren

We sluiten de dag af, we zoeken niet ver en eten naast het hotel. Er zitten mensen binnen dus het eten zal goed zijn. We krijgen een a4 waarop kun je aangeven wat je wilt bestellen. Maar we kunnen het niet lezen, ons mandarijn is niet zo goed. Met een paar afbeeldingen bestellen we wat gerechten. Intussen stroomt het vol met mensen, en wat maken ze een lawaai. Naast de tafeltjes staan kratjes waar je je lege ½ liters bier in kunt zetten. De gerechten blijven komen en het bier wordt besteld. Opvallend veel mannen in keurige pakken met stropdas. In Azie is het gebruikelijk om na het werk nog te gaan eten met collega`s. Wij kijken het aan en bestellen ook maar een ½ liter. Taiwan staat op de wereldranglijst op nummer 2 na Zuid Korea wat betreft stress. Voor veel mannen in pak zal er vanavond geen privéleven meer zijn…..

donderdag 14 februari,

We hebben ons verslapen...0900 uur is het al. Na het ontbijt gaan we voor het eerst pinnen. Altijd even spannend of je pas terug komt, maar het blijkt net zo eenvoudig als altijd. Met de metro gaan we richting Maokong station en dat ligt in de heuvels aan de rand van de stad. Veel theehuizen staan tegen de heuvels aangebouwd. Naar boven kost 120 dollar, als je een easy card hebt 100. En die hebben wij, maar daar staat niet genoeg op. Kunnen we niet gewoon cash betalen? Nee, hier in dit land moet je gewoon de regels volgen, dus moet eerst de kaart opgewaardeerd worden. Daarna kun je keurig wachten tot er een gondola aankomt. Ook op de plaatsen onderweg wordt alles steeds gecontroleerd. Na een mooie kabelbaan rit van 4 kilometer zijn we er. Het doet denken aan een klein toeristisch dorpje. Veel eet kraampjes staan er langs de weg, wij kiezen ervoor om ergens te gaan zitten en te genieten van het uitzicht. De kleine wolken aan de lucht groeien, later zal het helemaal betrekken, het is redelijk warm vandaag met 27 graden. Vanuit het Maokong station gaan we met de metro in 1 keer terug naar het metrostation Shilin. Hier is de Shilin nachtmarkt. In de metrostations is ook strikt geregeld. Op de roltrappen staat iedereen rechts achter elkaar, zo laat je ruimte vrij voor mensen die haast hebben en er langs willen. Wachten voor de metro….keurig in de witte lijnen staan. Nergens in dit land zie je papiertjes of plastic op de grond liggen en alles is overal brandschoon. Trapleuningen worden gepoetst, stofwolkjes van de grond opgepakt, en je ziet ook bijna geen afvalbakken. Zelfs als we terugkomen in het hotel na een dag op weg te zijn geweest staan ook onze tubes tandpasta en badschuim enz. weer keurig gerangschikt. Orde en discipline, daar houden wij van. Hier is alles allemaal geregeld, ga niet zelf iets bedenken en ga je de fout in…dan wordt je direct gecorrigeerd. Op de nachtmarkt eten we wat hapjes en kopen 2 paraplu`s want het is inmiddels hard gaan regenen.

“Toeristen weten niet waar ze zijn geweest, reizigers weten niet waar ze heen gaan”

Paul Theroux

Corona en Ciara

Vandaag is onze vakantie begonnen. De rugzakken staan beneden en zijn grotendeels gevuld. Vanmorgen nog even om de koffie geweest bij mijn ouders. Vreemd, je kijkt toch even een keer extra naar je vader en hoopt dat het de komende weken goed gaat tijdens onze afwezigheid. Een dubbel gevoel. Verder maken we ons over het Corona virus niet zo veel zorgen. Morgen komt Ciara over het land en dat zou nog voor vertragingen kunnen zorgen, ook dat hebben we niet in de hand. Leuk dat je ons weer volgt! Fijn weekend.

Linksboven op de site op " verhalen" kun je voorbereiding van de reis lezen.

Waar gaan we naar toe?

26 augustus,

Sinds een week hebben we een bestemming. Veel opties zijn weer gepasseerd de afgelopen weken. Miami, Mexico, India, Maleisië, Spanje, Hongkong als stopover naar Bali, maar met de prijs, we willen natuurlijk weer een ticket prijs die niet haalbaar is, lukt het niet echt. We kijken serieus naar de mogelijkheden om 2 weken naar Marocco te gaan. Dat scheelt ook weer een week vakantie want dit jaar hebben we al behoorlijk wat dagen opgenomen. Als we Marocco een beetje uitrekenen met tickets en verblijf....een beetje erbij en dan toch naar Bali? We kijken verder wat de mogelijkheden zijn en dan vooral de stopover mogelijkheden. Na het vergelijken van diverse airlines lijkt China airlines wel iets met een stopover in Taipei in Taiwan. Deze week zijn we nog een weekje met de boot weg en het is weer volop zomer! Vrijdagavond is er nog een feest van een oom en tante van Ina in Valburg (Gelderland). Als we daar heen rijden zouden we langs het reisbureau "Bangkok Manilla air" kunnen gaan om tickets te kopen, we rijden er toch langs.....Bovendien is er afgelopen vrijdag "zomaar" een Lonely Planet van Taiwan bezorgt door de post, eigenlijk hebben we geen keuze meer. Het lot heeft beslist, we gaan gewoon. Het lijkt er op om in 2020 weg te gaan, 1,5 week Taiwan en 2 weken Bali.

Vrijdag 30 augustus,

Om 1100 uur ligt de Sa Tuna weer afgemeerd in de vaste box. Twee dagen hebben we doorgebracht in Enkhuizen als laatste plaats van deze vrije week. Het is nog steeds een hele warme week. De tweede hittegolf van dit jaar. Thuis veranderen we de inhoud van de tas en gaan daarna direct verder met de PT richting Maarsen. Het vertrouwde BM air reisbureau helpt ons aan tickets voor volgend jaar. Goed voorbereid leggen we onze plannen voor en in de kortste tijd worden de tickets geprint. Met Air China naar Taipei waar we een stopover hebben van ruim een week en daarna door naar Bali voor 2 weken. Wat we thuis gepland hebben is geregeld, na het opruimen van de kerstboom kunnen de rugzakken weer van zolder

16 september,

Draverij in Medemblik. We zitten deze avond nog lekker buiten en de terrasverwarming staat aan. We hebben de afgelopen weken al wat hotels gezocht in Taipei. Vergelijken, nog weer eens bekijken, en nog eens...Voordat de eerste hotel boeking eruit is wordt er wat uitgezocht! De beste plek in de stad, de nabijheid van metro, markten, restaurants en het treinstation als we toch verder willen reizen in Taiwan. Ina heeft de eerste uitgezocht, en dat lijkt ons wel de mooiste. Bovendien hebben we een kamer geboekt met een raam! De hotelkamers in Taipei zijn klein en vaak zonder raam. Een nieuwe bestemming vraagt altijd weer wat inlevingsvermogen. Voor 8370 TWD staan er 3 nachten geboekt. We hebben al wat sites van andere reizigers gelezen. Doe je dat wat vaker dan komen toch wel de meest interessante plekken naar boven. Opmerkingen over plaatsen maar ook tips voor overnachtingen. De eerste boeking is er uit!

24 oktober,

Vandaag nog even 17 graden, maar het gaat kouder worden! De boot staat 1 week binnen en we zijn volop bezig met de keuken, de boot en bij Marjolein. Zojuist hebben we de allereerste nacht van de reis geboekt. Een " I am superior room " bij Van der Valk Schiphol... voor 59 euro en met 10 euro loyaliteits korting maakt dat 52 euro! Afgelopen keren is dat zo goed bevallen om een dag van te voren daar te overnachten. Zondag 9 februari met de trein naar Schiphol en vervolgens met de shuttlebus naar vd Valk. We kijken er nu al naar uit.

14 december,

Het is zaterdag. Een vrije dag ipv de zondag deze week. De kerstboom staat sinds vandaag weer in de kamer. Niet helemaal zonder problemen, de verlichting laat het afweten. Later op de dag, met hulp van Lizz en Finn, hangt alles er weer in. De boot is bijna klaar en buiten...windkracht 7 met veel regen. Tijd om wat te boeken dus. Vanavond hebben we 3 nachten geboekt bij " Villa exotica Bali" in Cenggu. Over minder dan 8 weken zijn we weer " onderweg", een mooi vooruitzicht.

Onderweg zijn is een tijdloze onderneming. Ik bedoel het echte onderweg zijn, niet het bezoeken van exotische plekken met witte stranden en palmbomen. Ik bedoel het reizen over lange, grijze afstanden, tussen hier en daar, tussen verschrikking en verwondering en elke reis heeft die momenten. Momenten die dagen duren en dagen die momenten lijken. Waarom ga je ? Om landen te bezoeken ? Om je droom waar te maken ? Om jezelf te vinden ? Om de eenzaamheid ? Of ga je om niet meer te willen weten waar je heen gaat of niet meer willen weten waar je vandaan kwam ? Mensen die veel reizen verliezen ergens onderweg hun ziel. Die ziel zweeft rond, daar boven de ozonlaag, in een tijdloos land, in een tijdloze wereld, in tijdloze gedachten.

een eenzame zeeman...

1 januari,

Traditie? De kerstboom staat buiten, de vloer weer in de olie en de 2 rugzakken zijn van zolder. Steeds meer kleine spullen staan al weer klaar op de slaapkamer. Ook de reis wordt steeds duidelijker. Plaatsen die we willen bezoeken, hoe gaan we reizen, en wat willen we gaan bekijken.

5 januari,

Dit weekend hebben we Finn en Lizz te logeren. Na een ontbijt met chocolade broodjes uit de oven en een kort bezoek aan de speeltuin in het park, gaan we naar Monkey Town in Schagen. Om 1600 uur zijn we weer thuis, moe en een tekort aan slaap. Na een tosti en een douche heeft Ina plots een mooi adres in Ubud: Yani's House! We boeken 2 nachten voor 50 euro, weer een stap verder. Vandaag nog 4 weken....

20 januari,

Bizarre dag. Vandaag naar het ziekenhuis voor " familie overleg". Sinds afgelopen weekend ligt pap in het ziekenhuis. Vandaag horen we dat de kans groot is dat het maagkanker is. Er is een verdikking aan het einde van de maag. Dinsdag is er weer overleg en is het duidelijk dat het niet goed is. Veel opties zijn er niet, maar we kiezen voor een omleiding van maag naar dunne darm. De operatie zal, na weer een overleg met de chirurg, snel gepland worden.

2 februari,

De operatie is goed gelukt, woensdag na het overleg is hij gelijk geholpen. Na ruim een week is hij weer thuis en inmiddels zonder sonde voeding. Wel is er veel hulp geregeld voor thuis. Verder is er het Corona virus in China, en inmiddels ook met besmettingen in andere landen. Ina heeft inmiddels een doos mondkapjes en desinfecterende gel gekocht. Vorig jaar in Iran met hoofddoek, nu met een mondkapje op reis?? Vandaag hebben we nog een boeking gedaan voor 1 nacht bij het TY hotel vlak bij het vliegveld van Taipei voor de vroege doorreis naar Indonesië.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

ina